Hadi hazır mısınız…?

Hadi hazır mısınız…? Serin öyleyse seccadenizi kıbleye doğru. kapatın gözlerinizi.. aydınlığınız gönlünüzdeki O’na olan sevginiz olsun.. göz yaşlarınız süzülsün yanağınıza. yüreğinizde kavrulan aleve serinlik olsun göz yaşlarınız.. Işte dost nedir bilmek mi istersiniz.. menfaatsiz.. korkunuz olmayacak.. acaba demiceksiniz.. acaba ben onu sevsem o da beni sever mi korkunuz olmayacak yüreğinizde çünkü O vaad ediyor.. severseniz severim.. ne güzel değil mi sevginize karşılık bulmak.. sevginizin karşılıksız kalmıcanı bilmek.. şu dünyada yüreğinizi yakan onca dosta.. onca sevgiliye bir çare bir derman.. yürek yakmayan.. yüreğe serinlik veren bir dost.. Vedud olan bir dost.. Rahman olan bir dost.. Rahim olan bir dost.. Ğafur olan bir dost.. sözünde sadık olan bir dost.. surete değil sirete bakan bir dost.. Dost.. dost.. dost.. diye inleyene Gel.. gel.. gel.. diye nida eden bir dost.. Ben seni sevdim diyene gel kulumsun diyen bir dost.. suretimle.. maddemle değil.. yüreğimle acziyetimle geldim diyene rahmetinle.. şefkatimle.. inayetimle karşılandın diyen bir dost.. Haydi yandıysa yüreğiniz.. yediğiniz darbeler yıldırdıysa sizi.. sevginiz hep sevgisiz kaldıysa.. yüreğinize değer verilmediyse.. artık dayanamıyorum sevgisiz kalmaya diyorsanız serin öyleyse seccadenizi kıbleye doğru. kapatın gözlerinizi.. aydınlığınız gönlünüzdeki O”göz yaşlarınız süzülsün yanağınıza. yüreğinizde kavrulan aleve serinlik olsun göz yaşlarınız.. O dost ise yürekte serinlik var O dost ise yürekte huzur var O dost ise yürekte coşku var O dost ise yürekte yürek var… Ve O.. eğer O sevgili ise aşık olunan ise.. İşte o zaman yürekte olana tarif yok.. İşte o zaman yürekte olanı yazacak kalem yok.. İşte o zaman yürekte olanı söylicek dil yok.. İşte o zaman O var.. ve O var ise.. Haydi artık sözler sükut etsin.. bırakın yürekleriniz konuşsun.. Seccadeniz sevgiliyle buluşmanız olsun.. göz yaşlarınız sevgiliye hediyeniz olsun.. yüreğiniz sevgiliyle konuşan diliniz olsun.. sevgilinin size nasıl tecelli ettiğiniz işte o zaman.. işte o zaman anlaıcaksınız.. ve işte o zaman anlıcaksınız O dost ise her şey dost O sevgili ise her şey sevgili…

Namaz

Hatırlıyorum, bir tanıdığım, “Niçin namaz kılıyorsun?” diye sormuştu da,hemen cevap vermek yerine, başka bir soru ile mukabele etmiştim: “illetini mi öğrenmek istiyorsun, hikmetini mi?” şaşırmış, “Bu da ne demek oluyor?” demişti. şöyle bir açıklama yapmıştım: “illet, hakiki sebep, demektir.Hikmet ise, gözetilen fayda ve menfaat.” “şu hâlde illeti nedir?” “ilahî emirdir, ben namazı sadece emredildiği için kılıyorum.” “Ya hikmeti..?” “Saymakla bitmez. Ben, hemen aklıma gelenleri söyleyeyim. Namaz, her şeyden önce, cehennem ateşinin kalkanı,kabir azabının siperi ve cennet kapılarının anahtarıdır. Ebedî saadet, onun sonsuza uzanan bir meyvesidir. “Namaz, kalbe gıda, ruha şifa, bedene sıhhat, vicdana ölçü, akla istikamet,iradeye kuvvet ve duygulara intizam verir. “Namaz, hayatı disiplin altına alır, günahtan korur, manevî kirleri temizler. Ruh, onunla nefes alır, huzur bulur, sükûna erer, Rabbine yönelir. Manevî yükselişin merdivenidir namaz, bütün ibadetlerin özüdür.” Ancak, bunların hiçbiri olmasaydı bile, ben namazımı yine kılacaktım. çünkü, faydalar teşvik edici olabilir, fakat asla hakikî sebep olamazlar. Onlar, önce istenilmez, belki sonra verilir. O zaman söyleyemedim, dostuma şunları da söylemek isterdim: “Namaz, imanımın ifadesidir, âcizliğimin, zayıflığımın,çaresizliğimin, kısacası, kulluğumun itirafıdır. “Namaz, gözümün nuru, gönlümün göz bebeğidir.Dünyam onunla aydınlandı, hakikati onun ışığıyla gördüm,diğer varlıkların ibadetlerini onun ilhamıyla bildim.” Secdedeki zilletimde izzetimi bulmuşum. ALLAHa baş eğişim, başkasına baş eğmeyeceğime dair yeminimdir. Alnım yeri öperken, ruhum da beni sayısız nimetlerle yaşatan rahmet elini öpmektedir. __Namazda ben âlem olurum, âlem de ben olur.__ Yüce divanda kâinatın sözcülüğünü ederim. Dilsiz varlıklar, benim dilimde dile gelir. “Seccade tahtım, secde saltanatım… Kulluğum sultanlığımdır.”